Anleitungen » weken en maanden voorafgaand

Nadat ik de hoek had afgelegd om terug naar Nike Air Max 95 Femme de kust te gaan, was de massa zwemmers waarin ik de eerste ronde had gezwommen voor mij verdwenen. Ik bevond me in een veel kleiner veld dat grotendeels schoolslag deed. Ik wist dat ik veel tijd had verloren. Ik probeerde sneller te zwemmen, maar mijn maag voelde steeds slechter aan. Plots moest ik stoppen, er waren geen kajaks om vast te houden, dus ik liep water terwijl ik ziek was. Ik wilde dat de race daar en dan zou eindigen, maar ik zou niet uit het water worden getrokken, als niets anders Ik zou het zwemmen be?indigen.

Ik strompelde weer uit het water, door een tunnel van juichende toeschouwers en vond mijn vriendje. Het had me 1 uur 54 minuten gekost om de 3.8 km zwemmen te doen. Een raceambtenaar kwam langs om me te controleren. Hij vroeg of ik OK was, kon ik doorgaan? Ik was bang dat hij me zou terugtrekken, dus ik Nike Air Vapormax Mens zei niet dat ik ziek was. "Ik moet gewoon naar mijn tas gaan."

In de veranderende tent ging ik rillend zitten Nike Air Vapormax Womens en dronk kersencoke. Ik vrouw huilde de tent in. "Het ging zo goed en toen kreeg ik kramp", legde ze uit. Ze huilde omdat ze zich waarschijnlijk in dezelfde situatie bevond als ik: ik wist dat ik de motor niet zou afsluiten en dat ik de race niet zou mogen be?indigen. Maar ik had een belofte aan mezelf om door te gaan tot dat punt, dus ik strompelde weer weg om mijn fiets te vinden.

De Ironman is een lange race. Als je je om 7 uur 's ochtends ruw voelt, lijken de volgende 16 uur een eeuwigheid. Maar het is ook zo lang dat het mogelijk is om aan de andere kant van een slechte patch te komen. Om je weer goed te voelen. Ik fietste langs mijn hotel en overwoog even om de parkeerplaats op te gaan en weer naar bed te klimmen. Maar na minder dan een uur op de fiets begon ik me wel goed te voelen.

Een dikke laag mist verdoezelde Nike Air Max 95 Womens het hoogste punt van de baan toen ik een hoekje omhoog Sheephouse Lane omdraaide om mijn beklimming te bereiken. Terwijl ik langzaam omhoog klom, begon ik andere fietsers in te halen. De training die ik had gegeven met mijn coach Chris had zijn vruchten afgeworpen, ik voelde me goed op de heuvels. Bovenaan zag ik Liz en Katie juichen. Ik vloog voorbij, klaar voor de afdalingen.

Ik wist vanaf het moment dat ik op mijn fiets klom dat ik de fiets niet zou afsluiten. De cyclus ging beter dan ik had gehoopt, ik voelde me sterk en had een goed tempo, maar ik had meer tijd verloren tijdens het zwemmen dan ik kon goedmaken.

Na bijna 60 mijl op de fiets kwam ik een hoek om klaar om Sheephouse Lane weer op te klimmen, maar de weg werd geblokkeerd door ambtenaren. Ik was de tweede rijder die arriveerde slechts een minuut nadat de Nike Air Max 90 Damen tussentijdse afsnijding was aangebracht. Er kwamen meer renners achter me aan, sommigen smeekten de ambtenaren om door te gaan, sommigen van hen werden boos, anderen werden overstuur. Ik was geen van deze dingen. Toen ik me had voorgesteld dat ik zou worden verteld dat ik niet kon doorgaan in de weken en maanden voorafgaand aan de race, dacht ik dat ik boos zou zijn geworden, of overstuur of pleitte. Maar ik vond het goed.

De officials haalden onze chips van ons af en noteerden onze cijfers. "Er komt een busje om je terug te brengen." Ik vroeg of ik in plaats daarvan terug kon fietsen. Ik wilde niet in een busje zitten met mensen die medelijden met zichzelf hadden of vals speelden omdat ze niet konden finishen, en daarnaast waren de wolken verdwenen en het was een mooie dag voor een cyclus.